14 april 2013: Neanderthalmuseum
Zondag 14 april 2013 zijn we met een gezelschap van 15 personen naar onze oosterburen gereden om aldaar op zoek te gaan naar de geschiedenis van een uitgestorven mensensoort genaamd Homo neanderthalensis. Ook wel bekend als de Neanderthaler.
Na een korte stilstaande file kwamen we rond 11:00 aan in het Neanderthal net onder Mettmann bij Düsseldorf. Nadat we een toegangsbewijs met hoofdtelefoon á € 10,- voor het Neanderthalmuseum en de foto-expositie “Dierrijk” hadden bemachtigd, kon de ontdekkingsreis beginnen. Een aantal van ons besloot om eerst een kopje koffie met iets lekkers te consumeren. Zo verdeelden de groep zich in kleinere groepjes door het museum heen. De tocht begon bij de ontdekking van de menselijke overblijfselen in 1856 in het Neandertal. Destijds was dit een kloof waar de rivier de Düssel doorheen stroomde. Het Neandertal is genoemd naar Joachin Neander ook wel bekend als Joachim Neumann, een Duitse gereformeerde predikant en componist/tekstdichter. In een grot opgevuld met leem werd een schedeldak, spaakbeen, twee dijbeenderen, opperarmbeen, ellepijp en nog enkele brokstukken gevonden. Echter werd deze vondst destijds niet erkend door de Duitse arts, volkenkundige, antropoloog, etnoloog en politicus Rudolf Virchow. Johann Carl Fuhlrott beschouwde de gevonden resten wel als prehistorische overblijfselen van de mens uit de ijstijd.
Naarmate de tour in het museum vorderde kregen we een steeds beter beeld van de Neanderthaler en andere mensensoorten. Hoe leefden ze, wat waren de kenmerken en hoe verliep de evolutie van de mens. Het museum loopt als een wenteltrap naar boven langs de vele levensechte reconstructies van Neanderhalers en andere menssoorten. Het is mooi om te zien hoe we steeds meer met comfort zijn gaan leven. Nadat iedereen zijn rondje had gemaakt en de lunch had gegeten zijn we naar de vindplek van de Neanderthaler gelopen. Dit is slechts op een paar honderd meter van het museum verwijderd. Door de mijnbouw ziet het dal er helaas niet meer uit zoals in 1856. Met het lezen van de plaquettes, het luisteren naar de verhalen met de koptelefoon en een beetje fantasie kun je nog wel een voorstelling maken hoe het hier geweest zou kunnen zijn. De grot zou zich een meter of 12 boven de grond bevinden. In de jaren 90 is de plek ook weer gevonden waar het leem gestort was, hier hebben ze nu rood / witte palen geplaatst. In dit leem zijn nog meer overblijfselen gevonden die aansluiten bij de eerdere vondsten in 1856.
Na het museum en de vindplek zijn we nog een aardige wandeling gaan maken in het heuvelachtige gebied van het Neanderthal. Hierbij hebben we ook nog een vijftal herten gespot. Eigenlijk zouden we een soort van kunstroute volgen, alleen ergens hebben we behoorlijk de plank mis geslagen. Maar dit mocht de pret gelukkig niet drukken. Bij het einde aangekomen kwamen we eindelijk de beelden tegen, maar hier zijn we weer vrij vlot langs op gelopen, omdat het zonnetje inmiddels heerlijk ons aan het verwarmen was. Waarbij het terras wel heel aantrekkelijk werd onder het genot van een koel drankje of een lekker ijsje.
De dag begon koel, maar eindigde dus met een heerlijk zonnetje. Aan het eind van de middag zijn we weer richting Oss gereden om zo weer een mooi en leerzaam weekend af te sluiten.
Gerben Arts